اثر حاضر درباره ی يكی از مهم ترين اسناد برجای مانده از روزگار ساسانی است كه در عين حال، دليلی استوار بر رواج علوم عقلی در اين دوران و در ش ...
اثر حاضر درباره ی يكی از مهم ترين اسناد برجای مانده از روزگار ساسانی است كه در عين حال، دليلی استوار بر رواج علوم عقلی در اين دوران و در شمار منابعی است كه بزرگان حكمت و اخلاق ايرانی در روزگار اسلامی، مانند ابوعلی مسكويه نيز در تبويب آرای خويش از آن بهره برده اند و به انصاف يادش كرده اند. پولس، فيلسوف و منطق دان ايرانی (٥٧١ يا ٥٧٣ ميلادی) در روزگار خسرو اول انوشيروان ساسانی (حك: ٥٣١ – ٥٧٩ ميلادی) می زيست. او را از مسيحيان نسطوری مذهب دانسته اند كه در زمان جاثليقی يوسف (٥٥٢ -٥٦٧ ميلادی)، مطران نصيبين بوده است. فعاليت پولس در دربار خسرو انوشيروان با دلبستگی های شاهنشاه ساسانی و سياست های فرهنگی او رابطه مستقيم داشته است. پس از پيروزی مونوفيزيت ها در روم، بسياری از نسطوريان به ايران پناهنده شدند و به نشر آثار فلسفی همت گماشتند. پولس در چنين فضايی به خلق آثار عقلی پرداخته است. تنها نسخه خطی از متن سريانی اين اثر، در كتابخانه موزه بريتانياست و ترجمه لاتينی آن در ليدن به چاپ رسيده است.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.
