بررسی مجدد بحث های فلسفی پیرامون مراقبت
فرهنگ کنونی ما تحت سلطه ایدئولوژی خلاقیت است. قرار است آدم چیزهای جدید را خلق کند و به چیزها آنطو ...
بررسی مجدد بحث های فلسفی پیرامون مراقبت
فرهنگ کنونی ما تحت سلطه ایدئولوژی خلاقیت است. قرار است آدم چیزهای جدید را خلق کند و به چیزها آنطور که هستند اهمیت ندهد. این ایدئولوژی تسلط «طبقه خلاق» را بر بقیه جمعیتی که عمدتاً توسط اشکال مراقبت - مراقبت های پزشکی، مراقبت از کودکان، کشاورزی، نگهداری صنعتی و غیره اشغال می شود، مشروعیت می بخشد. ما موظفیم از بدن خود مراقبت کنیم، اما در اینجا نیز فرهنگ ما تمایل دارد که بدن های میل را موضوعیت بخشد و بدن های مراقبت را نادیده بگیرد - بدن های بیمار که نیاز به مراقبت از خود و مراقبت اجتماعی دارند.
اما بحث مراقبت یک سنت فلسفی طولانی دارد. این کتاب برخی از قسمتهای این سنت را بازبینی میکند - که از افلاطون شروع میشود و با الکساندر بوگدانوف تا هگل، هایدگر، باتای و بسیاری دیگر به پایان میرسد. سوال اصلی مورد بحث این است: چه کسی باید تحت مراقبت باشد؟ آیا باید به فکر خودم باشم یا به دیگران، سیستم، نهادها اعتماد کنم؟ در اینجا مفهوم خودمراقبتی به یک اصل انقلابی تبدیل می شود که فرد را با مکانیسم های غالب کنترل مواجه می کند.
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.