پژوهش های دانشگاهی ما از یک فقدان بزرگ رنج می برد و آن محصور شدن مطالعات ادبی در درون خویش است که حاصل آن چیزی جز تنزل ادبیات به فرم و فاصله ...
پژوهش های دانشگاهی ما از یک فقدان بزرگ رنج می برد و آن محصور شدن مطالعات ادبی در درون خویش است که حاصل آن چیزی جز تنزل ادبیات به فرم و فاصله گرفتن از قابلیت های پژوهشی آثار ادبی نیست. برای عبور از این سد بزرگ، راه های متعددی وجود دارد. ادبیات و نگارگری می تواند باب بحث های تازه ای را در این زمینه بگشاید. تصویر، گاه متن را به معنای خاصی محدود و گاهی معانی تازه ای برای آن مطرح می کند. پژوهش حاضر با توجه به این ضرورت، به سراغ شاهنامه ی فردوسی رفته است تا نشان دهد که چگونه نگاره ها می توانند متن ادبی را پویا و گویا نگه دارند.
(با چندین صفحه کاغذ گلاسه و تصاویر رنگی و سیاه و سفید)
We are using technologies like Cookies and process personal data like the IP-address or browser information in order to personalize the content that you see. This helps us to show you more relevant products and improves your experience. we are herewith asking for your permission to use this technologies.